చిత్తశుద్ధి లేకుంటే చేజారును సంతానము

 

చిత్తశుద్ధి లేకుంటే చేజారును సంతానము

https://cherukurammohan.blogspot.com/2021/09/blog-post_24.html

పెంపకమందున లక్ష్యము

ఇంపుగ జూపించకున్న ఇలకే బరువై

తంపుగ కొంపకు తెచ్చును

జంపౌ బహు చెడ్డపేరు సత్యము రామా!

ఒకపరి ఇటు గమనిచండి.

తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల పెంపకమునకు తగిన ప్రాధాన్యత ఇవ్వకుంటే కలిగే, దిగువన తెలిపిన అనర్థాలపై దృష్టి సారించండి.

1.       సాంఘీక సహజీవన నిపుణత, 2. సాటి సమాజ సభ్యులనుండి అపన్మకమును 

   కూడగట్టుకొనుట, 3. విషయావగాహనలో అనిశ్చలత, 4. నిర్లక్ష్య భావన, 5. వితండ 

   వాదము, 6. హఠము, 7. క్రమశిక్షణా రాహిత్యము, 8. ఆశాస్త్రీయ ప్రవర్తన, 9. 

    నిస్సాంగత్యము అనగా ఒంటరితనము 10. నిరాశావాదము, 11. నిర్వీర్యత్వము, 12. నిగూఢత్వము అనగా తన అభిప్రాయములను బహిర్గతము జేయ ధైర్యము లేకపోవుట, 13. తాను ఏమి తలపెట్టినా ఓటమిపాలు కావలసినదేనన్న భయము.  

 విశ్లేషించి చూచేవారికి విషయము అవగతము కాగలదు. నిజానికి పిల్లలు 

ముఖ్యముగా 5 సంవత్సరములలోపు వారు, మనము నేర్పించేదానికన్నా ఎక్కువ 

తల్లిదండ్రులమగు మనల చూసి నేర్చుకొంటారు.

మనకందరకూ తెలిసిన ఈ భగవద్గీత శ్లోకాన్ని మీ కందరకూ గుర్తు చేస్తున్నాను.

యద్యదాచరతి శ్రేష్ఠః తత్త దేవేతరో జనః ।

స యత్ప్రమాణం కురుతే లోకస్తదనువర్తతే ।। 3 - 21 ।।

పెద్దలు చేసిన పనులను సామాన్య జనులు అనుకరిస్తారు. వారు నెలకొల్పిన ప్రమాణాన్నే, 

అప్రయత్నముగా మనసున పదిలపరచుకొని  అనుసరిస్తారు.

ఇది, నీవిది ఇట్లే చేయాలి అని నిర్దేశించుట కాదు, వారిని మీనుండి తాము చూసే 

మనంచిని అనుకరింపజేయటము.మీ చర్య వారు గ్రహించి మదిలో 

పదిలపరచుకొంటారు. తగిన వయసు, తగిన సమయము రాగానే దానిని అమలు 

జేస్తారు.

తలిదండ్రులుగా మీ బాధ్యతలు:

1.       సాన్నిహిత్యము, సహవాసము, సరియగు దారిన పెట్టు సామర్థ్యము కలిగియుండాలి.

2.    ఒకప్రక్క నియంతృత్వము చూపుతూ మరియొక ప్రక్క వారి క్రొత్త ఆవిష్కరణలకు తగిన చేయూతనివ్వాలి.

3.    పిల్లల కొరకు మంచి కథలు తెలుపుట, నీతిపద్యములను, గొప్ప గొప్ప ఋషులను, నన్నయ తిక్కన పోతనాది మహా కవిపండితుల గూర్చి తెలియజేయుట, సుమతి, వేమన, శతక పద్యములు నేర్పించుట. పట్టుదలకు పరమావధి యగు చాణక్యుని గూర్చి, శివాజీని గూర్చి  ఇంకా ఎందఱో మహావీరులను గూర్చి తెలుపుట. రామాయణ భారత భాగవత కథలు చెప్పుట ద్వారా ఆ మహానీయులను పరిచయము చేయుట.

4.    సందేహనివృత్తికి తగిన సమయమును కేటాయించి, వారి ఆలోచనలను బలహీన పరుచక సరియైన సమంజసమైన సమాధానము తెలుపుట. అసలీ ప్రశ్నోత్తర కార్యక్రమము రెండురెండువైపులనుండి ఉండాలి.

5.    పిల్లలతో తప్పక సమయమును కేటాయించుకొని పలువిధములగు ఆటలు ఆడుచుండదవలె

6.    వారికి ఖర్చుపై ఆదుపు ఆపైని పొదుపు తప్పక నేర్పించవలె.

7.    చదువుట వ్రాయుట తెలుపుట ఈ మూడూ పిల్లలకు నేర్పించి తీరవలసినదే!  అనగా మనోవికాసమునకు తగిన పుస్తకముల చదువుట, అందముగా స్పుతముగా వ్రాయుతఎకాక చక్కని భావ వ్యక్తీకరణ, ముందుముందుకు కవులు విమర్శకులు కూడా కావచ్చునేమో, ఇక వాక్పటిమను గూర్చి కొంచెము విస్తారముగా:

యూరాణి న భూషయంతి పురుషం హారా న చంద్రోజ్జ్వలా

న స్నానం న విలేపనం న కుసుమం నాలంకృతా మూర్ధజాః ।

వాణ్యేకా సమలంకరోతి పురుషం యా సంస్కృతా ధార్యతే

క్షీయంతేఽఖిల భూషణాని సతతం వాగ్భూషణం భూషణమ్‌

భూషలుగావు మర్త్యులకు భూరిమయాంగద తారహారముల్,

భూషిత కేశపాశ మృదు పుష్ప సుగంధ జలాభిషేకముల్

భూషలుగావు, పూరుషుని భూషితుజేయు పవిత్ర వాణి, వా

గ్భూషణమే సుభూషణము, భూషణముల్ నశియించునన్నియున్ .

నోరుమంచిదైతే ఊరు మంచిదవుతుంది అంటారు. నలుగురితో మంచి చేసుకుంటేనే మనకు మనుగడ ఉంటుంది. ఎక్కడైనా, ఎవరితోనైనా వచ్చే తేడా మాటల వల్లనే ఉంటుంది. ఆహ్వానాలు, నిమంత్రణలు చేసేటప్పుడు ఏమాత్రం పదం ఒకటి బదులు ఒకటి వాడినా అర్థాల్లో మార్పు వచ్చి అవతలి వారు నొచ్చుకునే అవకాశం ఉంటుంది. నా అనుభవంలోనే పెళ్ళికి పిలవటానికి వచ్చిన ఒక పెద్దమనిషి "మీరంతా కట్ట కట్టుకుని రండి.." అని పిలిచాడు. ఆయన ఉద్దేశం ‘అందరూ కలిసి రావాలి’ అనే అయినా వినేవారికి ఏదో అమర్యాదగ, నిర్లక్ష్యంగ అనిపిస్తుంది. భోజనం వడ్డించటం అనే అర్థంలోనే కుంభం కుదించటం, తిండి కుడవటం, లేదా కూడు పెట్టటం అనే వాడకాలు ఉన్నా ధ్వనిలో ఎంతో తేడా ఉంది కదా!

8.    కథల రూపములో పౌష్టికాహారము, దేహదార్ఢ్యముల ఆవశ్యకత తెలుపుట. ముఖ్యముగా ఆంజనేయ భీమాదులను గూర్చి తెలుపుట.

9.    వివిధ మార్గములలో పిల్లల నైపుణ్యతను వెలికి తీయుట

10.  ఇటు దేహబలము అటు మేధో బలముల ఆవశ్యకత తెలియజేయుట

11.   వారు ఉత్సాహవంతమగు పనులకు పూనుకొన్నపుడు తగిన ప్రోత్సాహమునిచ్చుట

12. చిన్న చిన్న కష్టములు కానీ, చేసిన పని నిష్ఫలమగుతగానీ జరిగినచో   వెనుదీయక    ముందుకు సాగు గణమును అలవాటుజేయుట

13.  ఆటంకములకు తగిన సమస్యా పరిష్కారము ఆటతీరును, గతిని మారుస్తుందన్న వాస్తవమును వారికి సోదాహరణముగా తెలియజేయుట

14.ఆత్మస్తైర్యమును పెంపొందించుట

15.   బాల్యము నుండియే నాయకత్వ లక్షణములు అలవడజేయుట

16.  విషయము చిన్నదయినా చేసిన పనికి తగినవిధముగా ప్రశంసించుట మిక్కిలి     అవసరము.

17. మనోవికాసమునకు తగిన కథలు గాథలు చెప్పుట, తగినట్టి స్వీయానుభవములు చెప్పుచుండుట మిక్కిలి అవసరము.

18.  లక్ష్యసాధన కలిగిన విషయముల గూర్చిన చర్చ ఎంతో అవసరము.

19. పిల్లల మానసిక ఎదుగుదలకు తప్ప వారు కుంచించుకు పోవు విధముగా పెద్దలు ప్రవర్తించనే కూడదు.

20.  పిల్లలు చేసే పనిని ఏవిధముగా చేయవలెనో చెప్పవలెనుగానీ ‘అట్లు చేయ          కూడదు’ అని చెప్పి ఊరుకోవద్దు.

21.  సాంఘీక పరమగు విషయములయందు మెళకువలు నేర్పించుట తప్పనిసరి.

22.   పిల్లలు చేసిన పనులకు సంతృప్తిని తెలియజేయుట అత్యంత అవసరము.

23.    దినచర్యను క్రమబద్ధము చేసియుంచుట మిక్కిలి అవసరము.

24.    పిల్లలు బాల్యమునుండియే కష్టపడు స్వభావమును అలవరచ వలెను.

25.   అన్నింటికీ మించి, సభ్యత సంస్కారము, మంచి చెడు, నీతి నిజాయితి                నేర్పించుట అన్నింటికన్నా ముఖ్యము.

    తల్లిదండ్రులకు పిల్లల పోషణలో ఇంత బాధ్యత ఇమిడియున్నది. 

ఐదేళ్ళ వరకు ముద్దు

పదేళ్ళు శిక్షణ పొద్దు

ఆపై దండన రద్దు

ఉన్నతికా నింగి హద్దు

స్వస్తి.