తెలుగు - తమిళము
https://cherukurammohan.blogspot.com/2021/09/blog-post_29.html
ఇంగిలీసులోన ఎంతెంతయో
వీకు
తెలుగు లోన పూరు తెలియజేయ
కాకినడక పోయె గన హంస
నడకయు
‘గొర్రెదాటు జగతి’
గొప్పలిట్లు
ఇటీవల ఒక, అరవమును మాతృభాషగా కలిగిన, వ్యక్తి
ఈ విధముగా వ్రాయుట
జరిగినది. “If
all the Sanskrit words are taken out from Telegu they will be left
with 20% whose origin is
Tamil’. తెనుగును గూర్చి ఎంతో సుదీర్గముగా,
సవిస్తారముగా, నేను వ్రాసిన ‘సరసరస’ వ్యాస సంపుటిలో తెలియబరచినాను
ఆంధ్రము
యొక్క మూలములు అసలు క్రీ.పూ. 10,000 - క్రీ.పూ. 8,000 నుండియే మనకు
కానవస్తూ ఉన్నాయి. పాత రాతి యుగమును పరిశీలించితే, కడప, కర్నూలు,
గుంటూరు, నెల్లూరు, అనంతపురం, నల్గొండ, వరంగల్, కరీంనగర్
జిల్లాలలో పైన
తెలిపిన కాలంనాటి
పనిముట్లు దొరికినాయి. కడప, కర్నూలు ప్రాంతాలలో
పలుగురాయి, కృష్ణానది
ఉత్తరాన సున్నపురాయి అధికంగా వాడినారు. డోర్నకల్ సమీపంలోని నందికనుమ (గిద్దలూరు)
ప్రాంతం పాతరాతి పనిముట్లకు ప్రధాన కేంద్రం అనిపిస్తున్నది. క్రీ.పూ. 8,000 - క్రీ.పూ. 6,000 - సూక్ష్మ రాతి
యుగము కాలంలో చిన్న పరిమాణం ఉన్న పనిముట్లు వాడినారు. గిద్దలూరు, నాగార్జునకొండ, కొండాపూర్
ప్రాంతాలలోను, అదిలాబాద్ జిల్లాలోను పైన తెలిపిన కాలమునాటి అవశేషాలు లభించినాయి.
క్రీ.పూ. 6,000 - క్రీ.పూ. 2,000 - కొత్త రాతి
యుగము - గిద్దలూరులోను, బళ్ళారి జిల్లా
సంగనకల్లులోను ఈ కాలం
అవశేషాలు లభించినాయి. ఈ యుగంలో పెక్కు నూతన
పరికరములను వాడినారు.
నాటికే పశుపెంపకము పుష్కలముగా
ఉండేది.
మహబూబ్‌నగర్ జిల్లా
ఉట్నూరు వద్ద పేడకుప్పలను తగలబెట్టిన మసిదిబ్బలను
కనుగొన్నారు. క్రీ.పూ. 2,000 - క్రీ.పూ. 1,000 - రాగి యుగము -
బ్రహ్మగిరి, పుదుచ్చేరిల
వద్ద రాగి, కంచు పనిముట్లు
లభించినాయి. కర్నూలు జిల్లా పాతపాడు వద్ద
అలంకరించిన మట్టి పాత్రలు
లభించినాయి.
క్రీ.పూ. 1,000 - క్రీ.పూ. 500 - ఇనుప యుగము -
"రాక్షసిగుళ్ళు" అనే సమాధులు ఈ
కాలంలో నిర్మించినారు.
దాదాపు ఆంధ్రదేశం (విశాఖ మినహా) అంతటా ఈ కాలం
ఆనవాళ్ళు లభించినాయి.
తెలంగాణ ప్రాంతంలో ఇనుప పనిముట్ల తయారీ ఆధారాలు
అధికంగా దొరికినాయి.
వ్యవసాయం అభినృద్ధి చెందింది. ఆంధ్రులు తాము మాట్లాడు
భాషను ఏనాడూ ద్రావిడ
భాషగా చెప్పుకోలేదు. లేని విషయమునకు కొత్తపదమును
సృష్టించినది
మతప్రచారమునకు వచ్చిన కాల్డ్వెల్ మహాశయుడు. మరి పాశ్హాత్యుని
మాట మనకు శిరౌధార్యము కదా! అందుచే ద్రావిడ భాష
సనాతనమని దాని పెద్దబిడ్డ గా తమిళమును చెప్పవచ్చునని తెలుగు కన్నడము మళయాళము
దానినుండి పుట్టినవని తెలిపినారు కొదరు భాషా పండితులు. మరికొందరు తెలుగు సంస్కృత
జన్యమేనని వాక్కాణించినారు. పాండిత్యమున కానీ కవిత్వమున కానీ అశేష శేముషీ యుతులగు
శ్రీనాథ, పండిత రాయ, శ్రీకృష్ణదేవరాయల
కన్నా మిన్న కాదని నా నమ్మకము. వారే సకల భాషలకు జనని సంస్కృతము అని నుడివినారు.
మరి గతమునకు ఆధారము పెద్దల మాటయే కదా! ‘దేశభాషలందు తెలుగు లెస్స’ అని ‘ జనని
సంస్కృతంబు సకల భాషలకు’ అని ఏ భాషకు చెందినా ఏ పండితుడూ తన మాత్రు భాషను గూర్చి
చెప్పుకోలేదు. ఎన్నో వేల సంవత్సరముల ముందునుండి వున్నా తెనుగు ‘Italian of
the East’ కాదు, కావాలంటే వారు వారి భాషను ‘Telugu of the
West’ అని
అనుకోవచ్చును. ఎందుకంటే మనభాష వారిభాష కంటే పురాతనమైనది.
అసలు మనము రెండు భాషల
లిపులను గూర్చి ఆలోచిస్తే మనది వృత్తాధారమైన భాష,
అంటే వంపులు సొంపులు
వయ్యారాలను ఒలికిస్తూ వుంటుంది. వారిది చతురస్రముపై
ఆధారపడిన లిపి. దాని
సొబగు దానిది. వారి అక్షరముల సంఖ్య మనతో పోల్చితే బహు
తక్కువ. అందువల్ల ఒక
పదమును వ్రాసి దానిని వారికనుగునమగు రీతిన
ఉచ్చరించుకొంటారు. మనము 'కూటము' అని తెలుగులో వ్రాసిన
మాటను వారు వారి
భాషలు వ్రాస్తే దానిని 'కూటము' గూటము' కూడము' గూడము అని
ఏవిధముగానయినా పలుకవచ్చు.
ప్రాసయుక్తమగు సంభాషణకు ఇది సౌలభ్యమును
సమకూరుస్తుంది. కానీ
వేదాధ్యయనమునకు తెలుగుకన్నా స్వచ్ఛమయిన భాష వేరొకటి
లేదు.
మరి ఇంతటి చారిత్రిక
ఆధారాలను కలిగిన తెలుగు లేక ఆంధ్రమునకు పైన తెలిపిన తమిళ వ్యక్తి, వాక్రుచ్చిన ప్రకారము అసలు స్వకీయమైన ఉనికి లేదా!
తమిళనాడు
ఉచ్ఛన్యాయస్థానము సంస్కృతముతో బాటూ తమిళము కూడా దేవ
భాషయని
శాసించింది. నిజానికి ప్రతి భాషా గొప్పదే! దేని ప్రత్యేకత సాహిత్యము దానిదే!
సమస్య ఎప్పుడు వస్తుందంటే
మా భాష మాత్రమే గొప్పది అన్నపుడే! ఇందులోని
నిజానిజాలు కాస్త
శోధించుదాము ‘అరవ’ భాషను నాటి దేశకాల పరిస్థితులకు
అనుకూలముగా నాటి జన
సామాన్యమునకు వాడుకభాషగా, వింధ్య
మదమణచ వచ్చి
దక్షిణాదిన నిలచిపోయిన
అగస్త్యులవారు ఏర్పరచి, ‘తోల్కాపియం’
పేరుతో వ్యాకరణ
గ్రంధమును వ్రాసి
అందజేసినారు అని వారే చెప్పుకొంటారు. ‘కాప్పియం’ సంస్కృత శబ్దమగు ‘కావ్యం’ నుండి పుట్టినది. అసలు ‘తొలి’ ‘తొల్లి’ అనునవి తెలుగు
పదములు. మరి ఇందులో ‘తమిళము ఏదీ!
సంస్కృతములో ‘పూర్వము’ అంటే ‘భూత కాలము’ అపరం’ తరువాత పిదప, పిమ్మట (ఈ మూడూ తెలుగుపదాలే!) లేక ‘భవిష్యత్ కాలము’ అని
అర్థము. మరి తరువాత అన్న
అర్థము వచ్చుటకు అదే అర్థముతో అదే సంస్కృత పదమును వారు వాడుతారు. మరి అప్పుడు సంస్కృతముతో సమానముగా
‘తమిళము’ దేవభాష అన సాధ్యమా! వారు
నీటికి వాడే ‘నీర్’ ‘తన్నీర్’ ‘జలం’ అన్నవి సంస్కృత శబ్దములు.
వారు వాడే నక్షత్రముల
పేర్లు ఒకపరి పరికించండి.
அஸ்வினி (అస్ విని)
பரணி (పారని లేక బరణి కానీ మనవలె భరణి అని పలుకరు)
கார்த்திகை (కార్తిగై అనగా కృత్తిక)
ரோஹிணி
(ரோகினி అని తొలుత వ్రాసేవారు. తొలుత రోగిణి లేక రోకిణి అని వ్రాసి పలికేవారు. తరువాతి
కాలములో ஹ (హ)
అన్న అక్షరమును అదనముగా చేర్చుకొన్నారు. అప్పుడు రోహిణిలో ‘హ’ వ్రాయ మొదలిడినారు.
மிருகசீர்ஷம் ( ‘మృగశిర’ ను ‘మిరుక శీర్షం’ లేక ‘మిరుగ శీర్షం’ అంటారు. ఈ‘ஷ’ ‘ష’ కూడా
తరువాతి కాలములో అక్షర మాలలో చేర్చుకొన్నారు.)
திரு ஆதிரை (ఆర్ద్ర అన్నపేరును పలుకుటకు సులభముగా ‘ఆదిరై’ అని
వ్రాసుకొన్నారు. ‘తిరు’ అన్న మాటను పవిత్రతకు, గౌరవ సూచకము గానూ వాడుతారు ఆర్ద్ర నక్షత్రము శివాభిషేకమునకు చాలా ముఖ్యమైన
నక్షత్రము అందుకే ‘అదిరై’ ముందు తిరు అన్న శబ్దమును వాడినారు.
புனர் பூசம் పునర్వసు లోని ‘పునర్’ అన్న శబ్దమును యథాతథముగా తీసుకొని ‘వసు’ కు
బదులు ‘పూసం’ అన్నారు ant
ఆ నక్షత్రమును ‘పునర్ పూసం’ అని ఉచ్చరించుతారు.. అదేవిధముగా ‘శ్రవణ’ నక్షత్రమును
‘తిరు ఓనం’ అంటారు. ఎందుకంటే
ఇది విష్ణువుకు అంత
ముఖ్యమైనది. ఈ రెండు నక్షత్రములకు మాత్రమె ‘తిరు’ అన్న శబ్దమును
వాడినారు.)
பூசம் (పుష్యమి
నక్షత్రమును కూడా, పైన
‘వసు’ ను ‘పూసం’ అన్నట్లే, ‘పూసం’ అన్నారు.
ஆயில்யம் (‘ఆశ్లేష’ ను ‘అయిలయం’ అన్నారు.) ఈ ప్రకారముగా అన్ని నక్షత్రములకూ పేర్లను సంస్కృతము
నుండియే తీసుకొన్నారు. కానీ వారి అక్షరముల సంఖ్య బహు స్వల్పము కావున తమ ఉచ్ఛారణకు
అనుగుణముగా వారి లిపిలో వ్రాసుకొన్నారు.
మిగతది మరొకమారు........
తెలుగు – తమిళము-2
తమిళమున అనంతమగు పదములు సంస్కృతము నుండి తీసుకొనబడినవి. కానీ
ఆ
పదములను, వారి ఉచ్ఛారణ
కనుగుణముగా వ్రాసుకొనుటచేత ఆ సంస్కృత
పద
స్వభావము మారిపోయి తమ
పదమే అన్న భ్రమను కలిగించుచున్నది. ఈ విషయమును
జ్ఞాపకము ఉంచుకొనేది. సంస్కృతము నుండి తమిళమునకు తీసుకొన్న అనేకానేక
పదములలో అతి కొద్దిగా మీకు ఉదాహరణ క్రింద చూపించుచున్నాను.
Aggini - Fire - Agni
Amaran - Immortal - Amar
Anniyan - Stranger -
Anya
Aboorvam - Rare -
Apoorva
Aadithan - Sun -
Aadhithya
Aachariyam - Surprise -
Ascharya
Aayudam - Weapon -
Aayudh
Aadaaram - Support -
Aadhar
Asthiram - Missile -
Asthra
Idayam - Heart - Hridaya
Iraththam - Blood -
Rakhtha
Iyanthiram - Machine -
Yanthra
Irasayanam - Chemistry -
Rasayana
Kurodam - (!!!!) -
Krodha
Kanni - Virgin - Kanya
Sooriyan - Sun - Surya
Solpam - Little - Swalpa
Saththam - Noise -
Shabda
Yandiran – Robot (రజనీకాంత్ సినిమా, తమిళములో అది యందిరన్.) –
యాంత్రికుడు.
మహాకవి కన్నదాసన్ వ్రాసిన
తమిళ సినిమా పాటలు:
‘దైవమె దైవమె......’ ఒక
తమిళ పాట ‘దైవం’ సంసృత పదము.
శింగార
పున్నాగై ....... శృంగార పున్నాగ సంస్కృతము
లచ్చిమీ కల్యాణం .....
లక్ష్మీ కల్యాణం సంస్కృతము
చిత్తిరమే చిత్తిరమే
...... చిత్రమ్ సంస్కృతము
ఒరే రాగం ఒరే తాళం
..... రాగం తాళం ...... సంస్కృతము
ఈ విధముగా ఆ
మహానుభావుడు వ్రాసిన పాటలలో ఎన్నో సంస్కృత పదాలను చూడవచ్చు.
ఇపుడు తమిళ భాషను
తెలుగువారు "అరవం"అని ఎందుకు అంటారు? అన్న విషయమును
పరిశీలించుదాము.
తమిళమును అరవము అనడము అసలు అవమానముగా భావించుతారు తమిళులు. కానీ
‘తమిళము’ అన్న మాటను నిర్వచించిన అనేక తమిళ పండితులలో ఒక్కొక్క తమిళ పండితుడు
ఆ శబ్దమును ఒక్కొక్క విధముగా నిర్వచించినారు, కానీ మనము మనభాషను ఆంధ్రులు పరిపాలించిన దేశమున వాడబడిన భాష కావున
ఆంధ్రమని అంటాము. ఆంద్ర దేశము వలె తమిళ దేశము అన్న పేరుతో ఏ దేశమూ
పరిపాలింపబడలేదు. ఇప్పుడు ‘తమిళ నాడు’ అని వారు పిలుచుకొనే పదమును ఆధునిక తమిళ
పండితులు సృష్టించుకోన్నదే! అంతకు మునుపు అది అరవ నాడే! మన మునుపటి తరం తెలుగు
వాళ్ళు తమిళాన్ని అరవం అనీ తమిళ వారిని అరవవాళ్ళు అనీ పిలవటం మనకు సుపరిచితమే!
చాలా సార్లు వినే ఉంటాం. ఇలా ఎందుకు పిలుస్తారంటే - పూర్వం తమిళ ప్రాంతాలను 'మండలం' అనే పేరుతో వ్యవహరించేవారు. ఈ మండలాలు ఈనాటి మన రాష్ట్రాలలాగా
అన్నమాట. చోళ మండలం, పాండ్య మండలం ఇలా వివిధ ప్రాంతాలకి వివిధ పేర్లు
ఉండేవి. అటువంటిదే ''తొండై
మండలం'' కూడా, ఈ తొండై
మండలంలోనిదే అరువనాడు, కొంగునాడు
మొదలగునవి. ఈ ప్రాంతం తెలుగుదేశానికి దక్షిణ సరిహద్దులో ఉండేది. ఈ అరువనాడు
ప్రస్తుత చిత్తూరు, నెల్లూరులోని
కొంత భాగం వరకు విస్తరించి ఉండేది. తెలుగు వారికి అతి సమీపంలో ఉన్న రాజ్యం అరవనాడే
కావడంతో ఆ రాజ్య ప్రజలను అదే పేరుతో పిలుస్తారు. అరవప్రజలు మాట్లాడే భాష మనకు
అర్థం కాదు కనుక అదే రాజ్యం పేరు మీద అరవభాష, అరవం అని పిలుస్తున్నారు. అంతకు తప్పించి ‘ఆ భాష
రవము లేనిది కాదు’. ఆభాష పలుకుబడి కొంత క్లిష్టముగానే ఉంటుంది. తెనుగున మార్దవము
ఎక్కువ.
ఇక్కడ సంబంధము ఉన్నా లేకున్నా ‘కొంగునాడు’ ను గూర్చి కొద్దిగా
చెబుతాను. ఈ ప్రానతమున తెలుగువారగు ఆర్యవైశ్యుల జనాభా ఎక్కువ. అసలు ‘కరూర్ వైశ్యా
బాంక్’ స్థాపకులు వారే! ఆ కాలములో వీరిలోని అధికాశము బంగారపు వ్యాపారము చేసేవారు.
వీరివద్ద శ్రేష్ఠమగు బంగారము లభించేది. ఆ కాలములో ఎవరయినా ‘నీ నగలు మెరిసి
పోతున్నాయి’ అంటే ‘ఇవి కొంగు బంగారముతో చేయించినవి’ అనేవారు. అసలు అనేకులు
నిత్యపారాయనము చేసే సూర్యనారాయణ దండకములో కూడా చివరన ఫలశ్రుతిలో ‘కామ్యార్థ ముల్
కొంగుబంగారు జున్నై ఫలించున్’ అని చెబుతారు. ఆ కాలములో ‘కొంగు బంగారానికి, తంగేడు కట్టెతో కాచే జున్నుకు, అంత ప్రత్యేకత ఉండేది.
తిరిగీ విషయానికి వస్తే,
అసలు అచ్చతెలుగు అనగా సంస్కృత సంపర్కమేలేని తెనుగు ఎవరయినా
మాట్లాడితే, వ్రాసిన పుస్తకము చదివితే అర్థము చేసుకొను
స్థితిని పూర్తిగా దాటిపోయినాము. వాడుకలో నిలిచిపోయిన కొన్ని పదములు తప్ప తేనెలూరు
తెనుగు తెరమరుగైపోయినది. ఒకవేళ అది అంతో ఇంతో ఎంతోకొంత ఉన్నా దక్షిణ తమిళనాట
మాత్రమె ఉన్నది. వారు ఎక్కువగా గ్రాంధికమైన తెలుగు మాట్లాడుతారు. మనకు తెలియదు
కాబట్టి వారిని ఎగతాళి చేస్తాము. నిజానికి సిగ్గుపడవలసినది మనము.
మనము మాత్రమే కాదు తమిళులను ఇలా రాజ్యం పేరుతో పిలిచేది, కన్నడిగులు
తమిళులను కొంగ అని పిలుస్తారు ఎందుకంటే కొంగునాడు ప్రాంతం కర్నాట దేశానికి
సరిహద్దుల్లో ఉంటుంది కనుక వారికి తెలిసిన తమిళులు ఈ ప్రాంతం వారే కనుక వారు
తమిళులను కొంగ అని అంటారు. అలాగే మలయాళీలు తమిళులను పాండీ అంటారు, వీరికి
పాండ్యనాడు సరిహద్దు కాబట్టి పాండ్యనాటి తమిళులను పాండీ అని మలయాళీలు పిలుస్తారు.
ఇవి చారిత్రికముగా ఇవి వచ్చిన పేర్లే తప్ప తమిళవారిని తూలనాడటానికో
లేదా కించపరచటానికో వాడే పదాలు కావు.
ఇపుడు కాస్త ఒక సందేహ నివృత్తి
చేసుకొనే ప్రయత్నమూ చేద్దాము. తెనుగున
అనుభూతికి చెందిన
పదములన్నీ సంస్కృతములోనే ఉన్నాయి. తెలుగునకు
అనుభూతులకు
సమానార్థకములగు పదములు లేవా! అన్నది ఒక తమిళ పండితుని
ప్రశ్న.
ఎందుకు లేవూ? మన ఆశ్రద్ధవల్ల అన్నీ పోగొట్టుకొన్నామన్నదే జవాబు.
అన్నీ
కాకపోయినా కొన్నింటిని
గూర్చి తెలుసుకొందాము.
ముగింపు మరొకమారు..........
తెలుగు – తమిళము-3
గూగుల్ నుండి సేకరించిన ఈ
సమాచారమును యథా తథముగా మీముందు ఉంచుచున్నాను.
Feelings, Emotions and
psychological states in Pure Telugu
Happiness - అలరాట, అలరిక, గెలివి, మురుపు (अलराट, अलरिक, गेलिवि, मुरुपु - alarāṭa, alarika, gelivi,
murupu)
Eagerness coupled with
enthusiasm (ఉత్సాహం) - కెరలిక, అంగవం, ఉఱ్ఱూత. పొంగు (केरलिक, अंगवम्, उर्रूत, पोंगु - keralika, angavam, uRRūta உற்றூத, poṅgu)
Sorrow - అంగద, ఉమ్మలిక, ఒందిలి, బాము, మలికితం (अंगद, उम्मलिक, ओंदिलि, बामु, मलिकितम् — aṅgada, ummalika, ondili,
bāmu, malikitam)
To weep/ to sob - ఏడ్చు, పొక్కు, నొగులు, పొగులు (एड्चु, पोक्कु, नोगुलु, पोगुलु — eḍchu, pokku, nogulu
pogulu)
To lament - పనవు, వాపోవు, వలపోవు, వలవందు (पनवु, वापोवु, वलपेवु, वलवन्दु — panavu, vāpovu, valavandu)
To suffer/ be pained - అలఁదురు, కుందు, కునారిల్లు, కుమారిల్లు, వందు, వందురు, వనరు, నొచ్చు (अलँदुरु, कुन्दु, कुनारिल्लु, कुमारिल्लु, वन्दु, वन्दुरु, वनरु, नोच्चु -alanduru, kundu, kunārillu, kumārillu,
vandu, vanduru, vanaru, nocchu)
Agitation (క్షోభ) - కలఁత, కలగుండు, అక్కిలి (कलँत, कलगुण्डु, अक्किलि — kalanta, kalaguṇḍu, akkili)
Worry - (ఆందోళన)
కళవెళపాటు, కలవరం, అలజడి (कळवळपाटु, कलवरम्, अलजडि — kaḷaveḷapāṭu,
kalavaram, alazaḍi)
Panic - కంగారు (कंगारु — kaṅgāru)
Fear - వెఱ, వెఱపు, అంజిక, అళుకు, జంకు (वेर, वेरपु, अंजिक, अळुकु, जंकु — Vera, veRapu, añjika, aḷuku,
zaṅku)
Terror - అడలు/ హడలు (अङलु/ हडलु — aḍalu, haḍalu)
Hectic - హడావిడి/ అడావిడి (अडाविडि/ हडाविडि — aḍāviḍi,
haḍāviḍi)
Thought - తలఁపు (तलँपु — talampu)
Idea - ఆవపారిక (आवपारिक — āvapārika)
Feeling - అనిపింపు, సవింత (अनिपिंपु, सविन्त — anipimpu, savinta)
Crisis - (కల్లోలం)
అలబలం (अलबलम् — alabalam)
To languish (అఘోరించు) - అలమటించు (अलमटिंचु — alamaṭiñchu)
Repentance - ఆరటం, ఉదిల, ఉదిలగోలు (आरटम्, उदिल, उदिलगोलु — āraṭam, udila, udilagolu)
Giddiness - తలదిమ్ము (तलदिम्मु — taladimmu)
Dizziness - తలతిప్పు (तलतिप्पु — talatippu)
Breathless - ఉక్కిరి బిక్కిరి (उक्किरि-बिक्किरि — ukkiri-bikkiri)
Fainting/ Passing out (మూర్ఛ) - సొలయిక, సొమ్మసు
(सॊलयिक, सॊम्मसु solaika, sommasu)
Mercy (దయ)
- జాలి, కనికరం, అక్కటిక (जालि, कनिकरम्, अक्कटिक — zāli, kanikaram, akkaṭika)
Cruel - పెలుచ/ పెల్చ (पॆलुच/ पॆल्च — pelucha, pelcha)
Like (ఇష్టం)
- మక్కువ, ఇంపు, నచ్చిక, మెచ్చు (मक्कुव, इम्पु, नच्चिक, मेच्चु — makkuva, impu, nacchika, mecchu)
Gratitude (కృతజ్ఞత) - నెనరు (नॆनरु — nenaru)
Bahumaana - ఆదట (आदट — ādaṭa)
Hope (ఆశ)
- కచ్చు (क्रच्चु — kratsu)
Romantic love - మరులు/ మర్లు, వలపు (मरुलु/ मर्लु, वलपु — marulu/ marlu, valapu)
Pangs of separation (విరహం) - విరాళి (विराळि — virāḷi)
Love in general - కాదిలి, అరితి, అర్మిలి, కూర్మి, (कादिलि, अरिति, अर्मिलि, कूर्मि — kādili, ariti, armili kūrmi)
Affection (ఆప్యాయత) - ఎలమి (एलमि — elami)
Elderly love (వాత్సల్యం) - అరులు/ అర్లు (अरुलु/ अर्लु — arulu/ arlu)
Lust - మసకం (मसकम् — masakam)
Sexual act - పైసరం (पैसरम् — paisaram)
Nymphomaniac (అతికాముకి) - నసగూటి (नसगूटि — nasagūṭi)
Woman’s wish for a
second orgasm - తిమ్మదియ్యం (तिम्मदिय्यम् — timmadiyyam
Intoxication - మంపు. లాహిరి ( मंपु, लाहिरि — mampu, lāhiri)
Consciousness (చైతన్యం) - తెప్పఱం, తెలివి (तॆप्परम्, तॆलिवि — teppaRam, telivi)
The state of being
enthralled (పరవశం) - మైమఱ, మైమఱపు, అన్నువు. (मैमर, मैमरपु, अन्नुवु — mymaRa, mymaRapu, annuvu)
Courage - తేఁకువ (तेकुव — teykuva)
Timidness - కొంకు, కోఁౘతనం (कॊंकु, कोच-तनम् — koṅku, kochatanam)
Hesitation - ౙంకు (जंकु — zaṅku)
Confidence - దీమసం (दीमसम् — dīmasam)
Diffidence - బిడియం (बिडियम् — biḍiyam)
Shyness - సిగ్గు, సిబ్బితి, నాన (सिग्गु, सिब्बिति, नान — siggu, sibbiti, nāna)
Guilty feeling - గిలి (गिलि — gili)
Comfort - హాయి (हायि — hāyi)
Facility (సౌకర్యం)
- వెసులుబాటు (वॆसुलुबाटु — vesulubāṭu)
Adventure (సాహసం) - తెంపు, తెగింపు, తెంపరితనం (तॆम्पु, तेगिंपु, तॆम्परितनम् — tempu, tegimpu, temparitanam)
Tolerance - ఓరిమి, ఓర్పు, తాళిమి, తాళిక, తట్టుకోలు (ओरिमि, ओर्पु, ताळिमि, ताळिक, तट्टुकोलु — orimi, orpu, tāḷimi, tāḷika,
taṭṭukolu)
Forbearance - నిబ్బరం (निब्बरम् - nibbaram)
Insatiable thirst (తృష్ణ) - ఆబ (आब — āba)
Satisfaction - తనివి, ఆపోక, ఎదనిండు (तनिवि, आपोक, यदनिण्डु — tanivi, āpoka, edaniṇḍu)
Vacillation/ dilemmma (డోలాయమాన స్థితి/ సందిగ్ధం) - ఊగిసలాట, గుంజాటన (ऊगिसलाट, गुंजाटन — ūgisalāṭa, gunzāṭana)
Wonder/ Surprise - వెరగు, వెరగుపాటు, అరుదుపాటు, విస్తు, చిట్ట, ఱిచ్చ, కోళిగం (वॆरगु, वॆरगुपाटु, अरुदुपाटु, विस्तु, चिट्ट, रिच्च, कोळिगम् — veragu, veragupāṭu, vistu, chiṭṭa, Ritsa, koḷigam)
Arrogance (మదం) - పొగరు, ఆము, పోతరం, కావరం (पॊगरु, आमु, पॊतरम्, कावरम् — pogaru, āmu, potaram, kāvaram)
Anger - కినుక, కనలిక, కినియుట, అలుక (किनुक, कनलिक, किनियुट, अलुक — kinuka kanalika, kiniyuṭa,
aluka)
Fury (ఆగ్రహం)
- మండిపాటు (मण्डिपाटु — maṇḍipāṭu)
Curse - పదరు, పదరిక (पदरु, पदरिक — padaru, padarika)
Vikaaram (विकारम्) - ఉలుకరం/ ఉలగరం (उलुकरम्/ उलगरम् — ulukaram/ ulagaram)
Pride - టెక్కు, మిడిసిపాటు, ఎగసిపాటు, విరగబాటు, విఱ్ఱవీగుడు, విక్కు, నిక్కు, నీటు, పిలుకు, పులసరితనం, మిడిమేలం, గీఱ (टॆक्कु, मिडिसिपाटु, यगसिपाटु, विरगबाटु, विर्रवीगुडु, विक्कु, निक्कु, नीटु, पिलुकु, पुलसरितनम्, मिडिमेलम्, गीर — ṭekku, miḍisipāṭu, egasipāṭu, viragabāṭu, viRRavīguḍu, vikku, nikku, nīṭu, piluku, pulasaritanam, miḍimeylam, gīra)
Un-yielding-ness - బెట్టుసరితనం. (बॆट्टुसरितनम् — beṭṭusaritanam)
Obsession (పొద్దస్తమానం అదే పిచ్చి) - రంది (रन्दि — Randi)
Humility (వినయం)
- అణఁకువ, మేవడి, మందట (अणकुव, मेवडि, मन्दट — aṇakuva, meyvaḍi,
mandaṭa)
Clear/ Clarity - తేట, తెల్లం, తేటం, తేటతెల్లం (तॆट, तॆल्लम् — teyṭa, tellam)
Fun - మేలం (मेलम् — meylam)
Entertainment - సొగయిక (सॊगयिक — sogaika)
Hardship - కడిఁది, కడింది, కడగండి, ఇక్కట్టు, తిప్ప (कडिँदि, कडगण्डि, इक्कट्टु, तिप्प — kaḍidi kaḍindi,
kaḍagaṇḍi, ikkaṭṭu tippa)
Tricky situation (సంకటం) - ఇరకటం, ఇరకాటం, ఇంటరం/ ఇంట్రం (इरकटम्, इंटरम्, इंट्रम् — irakṭam, irakāṭam,
iṇṭaram, iṇṭram)
Easy - తేలిక, చులాకు (तेलिक, चुलाकु — teylika, tsulāku)
Jealousy - కుళ్ళు, ఎరుసు, ఇడుగడ, కన్నుకుట్టు, కళ్ళమంట, కాంతాళం, చూపోపమి,
ఓర్వలేమి कुळ्ळु, यरुसु, इडुगड, कन्नुकुट्टु, कळ्ळमण्ट, कान्ताळम्, चूपोपमि,
ओर्वलेमि — kuḷḷu, erusu, iḍugaḍa,
kāntāḷam, tsūpopami, orvaleymi)
Self-deceit - తనుమ్రుచ్చిలిక (तनुम्रुच्चिलिक - tanu-mrucchilika)
Soft heart (आर्द्रता) - ఈమిరి, అనుకు (ईमिरि, अनुकु — īmiri,
anuku)
Stony heart - మ్రుక్కడి (म्रुक्कडि - mrukkaḍi)
Chastity - ఈలువు ईलुवु (Chaste woman - ఈలువిత
- ईलुवित — īluvita)
Character (శీలం/ సుశీలం) - ఆలుడి (आलुडि — āluḍi)
Consent - ఒడబాటు, ఒప్పుదల, ఈకోలు (वडबाटु, वप्पुदल, ईकोलु — oḍabāṭu, oppudala, īkolu)
Approval (ఆమోదం)
- మైకోలు (मैकोलु - mykolu)
Curiosity - హాళి (हाळि — hāḷi)
Interest - వెంటం (वॆंण्टम् — veṇṭam)
Excitement/ emotion - ఒడికారం, ఎసరేక (वडिकारम्, यसरेक — oḍikāram,
esareyka)
Imagination - ఉజ్జ, ఉజ్జాయింపు (उज्ज/ udzāyimpu)
To fictionalize (కల్పించు) - పుండలించు (पुण्डलिंचु — puṇḍaliñchu)
Anxiety - ఆరాటం (आराटम् — ārāṭam)
Disappointment/
frustration - ఉసూరు (उसूरु — usūru)
Repulsive/ odious (అసహ్యం) - ఎబ్బెట్టు, ఱోత, ఏవ, ఎఱబఱికం (यब्बेट्टु, रोत, एव,
यरबरिकम् — ebbeṭṭu, Rota, eyva,
eRabaRikam)
To torture - కాఱించు, ఏర్చు (कारिंचु, एर्चु — kāriñchu,
eyrchu)
Violence (హింస)
- కాఱియ (कारिय — kāRiya)
Cautious/ attentive (సావధానం/ జాగ్రత్త) - హెచ్చరా, హెచ్చరం (हॆच्चरा, हॆच्चरम् — hetsarā, hetsaram)
Commonsense - సోయి (सोयि — soyi)
Friendship - చెలిమి, నేస్తం, నేస్తఱికం, నెయ్యం (चॆलिमि, नेस्तम्, नेस्तरिकम्, नेयम्
— chelimi, neystam, neystaRikam, neyyam)
Hatred - కంటు, ఒడ్డారం (कण्टु, वड्डारम् — kaṇṭu, oḍḍāram)
Vengefulness - పగ (पग — paga)
Coercion/ forcible (బలవంతం) - కడ్డాయం (कड्डायम् — kaḍḍāyam)
Differences of opinion - అంకాపొంకాలు, పొఱపొచ్చాలు (अंकापोंकालु,
पॊरपॊच्चालु — aṅkāpoṅkālū,
poRapocchālu)
Fortunately, at least a
half of these words are still vibrantly alive in different
rural dialects of AP-TS,
as the peasants don’t know Sanskrit.
Mind, Intellect and
Heart in Pure Telugu
It is with these 3 things that we get all feelings and undergo our mental states.
Ancient Telugus called the mind ఉల్లం
(उल्लम् - ullam) and intellect కఱద (करद - karada). They called the emotion-bearing heart
as డెందం (डॆन्दम् - Dendham). These are very interesting words from
an etymological point of view.
Ullam (Mind) - In
ancient Telugu (Proto-Telugu), ullan meant ‘inside’. The present post-position
’లోన్/ లోపలన్’ (लोन्/ लोपलन् - lon/ lopalan) owes its origin to this word.
Dendham (Heart) -
Actually it was ఎడద (एडद), ఎడందన్ (ऎडन्दन् - edandhan) which meant ‘on the left’. (ఎడమ వైపు). We are all familiar with
the fact that heart is located on the left side of our bodies.
ఆర్య ద్రావిడ వర్గీకరణ
అసత్యమని తేలిపోయినది. ఆసేతు శీతనగ పర్యంతమూ ప్రతి
పౌరుని DNA ఒకటిగానే ఉన్నదని శాస్త్రబద్ధముగా
ధృవీకరించబడినది. ఇక
ఆర్యులేవారు. ద్రావిడులెవరు? శంకరులవారు తమను ‘ద్రావిడ’ అని చెప్పి, మూడు
ప్రక్కలా ద్రవము అనగా
నీరు నిండియుండుటచే ఆ భూభాగము ‘ద్రమిళ’ లేక
ద్రవిడమైనది. ఆ
ప్రాంతమును పాండ్యులు, చోళులు
మున్నగు వారివలె ‘ద్రవిడులు’
పరిపాలించలేదు. ఇవన్నీ
మతప్రచారమునకు వచ్చిన ‘కాల్డువెల్ అను క్రైస్తవ
మతప్రచారకుడు, శ్రమించి పనికట్టుకొని మన భాషలను, సంస్కృతులను తన శక్తికి
మించి నాశనము చేసినాడు.
అగ్నికి ఆజ్యము తోడయినట్లు మన తెలుగు వాడయిన,
రామస్వామి నాయకర్ గారు, కరుణానిధిగారు, దేవనాయగం
గారివంటివారు
ధార్మికమైన వేద
సంస్కృతినే పెడత్రోవ పట్టించినారు. రాముని పేరు పెట్టుకొని రామునే
అవమానించి తమిళ ప్రజలను
తప్పుదారి పట్టించిన రామస్వామి నాయకుడు
తెలుగువాడు. ఈయన అసలు పేరు
ఈరోడ్ వేంకట రామస్వామి. నాయక వర్గమునకు
చెందినవాడగుటచే పేరుకు
చివరన వర్గ చిహ్నమును ఉంచుకొన్నాడు. కారణములు
ఏమయినా ఆయన మణిఅమ్మా అన్న
32 సంవత్సరముల యువతిని తన, దాదాపు
70
సంవత్సరముల వయసులో
పెళ్ళిచేసుకొన్నాడు. ఆస్తిని ఇచ్చుటకే అయితే దానిని
ప్రజాహితమునకు పంచియుండవచ్చు.
ఇక కరుణానిధి గారిని గూర్చి తెలుపవస్తే, ఆ పేరే
ఆయనకు ఒకవిధముగా శతృ
భాషయగు సంస్కృత శబ్దము. ఆయన బిరుదు ‘కలైజ్ఞర్’
అన్నది ‘కళాజ్ఞ’ అన్న
సంస్కృత శబ్దమునకు ప్రతిరూపము. ఆయన పార్టీ చిహ్నమగు
‘ఉదయ సూరియన్’ సంస్కృత
శబ్దము. వీరి పూర్వులు నాయకరాజుల
పరిపాలనాకాలములో
మంగళవాద్య కళాకారులుగా ప్రకాశం జిల్లా నుండి వలస
వెళ్ళినారని పెద్దలు
చెప్పగా విన్నాను. ఆ విధముగా ఈ మహనీయులు ఇరువురూ
‘ఇంట్లోవాడు పెట్టేరా
కంట్లో పుల్ల’ అన్న నానుడిని సార్థకము జేసినారు.
ఈ విధముగా తెలుగు తమిళ
భాషలు రెంటి కినీ మాతృక సంస్కృతమే! ఈ మాటను నడిచేదేవునిగా ఖ్యాతిజెందిన మహా జ్ఞాని, విద్వాంసుడు, సనాతన ధర్మ
ప్రతినిధి, ప్రాతః స్మరణీయుడునగు శ్రీ శ్రీ శ్రీ చంద్రశేఖర
సరస్వతీ స్వాములవారు చెప్పినది అని తెలిపి ముగించుచున్నాను.
తేట తెనుగు గూర్చి తెలియక
నొక్కడు
'దేవభాష
లేక తెలుగు లేదు'
అనగ నతని కొరకు ఆంధ్రభాషా
ఘనత
తెలియజేయ బూని తెలిపినాను
స్వస్తి.
Nagaraja
Sastry Gollapinni
ఇవేకాదు
దేవతల పేర్లు కూడా తధ్భవీకరించి, తమ సొంత పేర్లు గానే చెలామనీ చేసుకోన్నారు.
మణవణ్ణన్,ఆర్ముగం,
Reply11h
Cheruku
Rama Mohan Rao
Nagaraja
Sastry Gollapinni garu, నేను సంస్కృతము నుండి వారు యథా తతముగా
తీసుకొని కృతకము జేసి తమ భాషలో చేర్చుకొని తమవే అంటున్న లెక్కకు మిక్కుటమైన అనేక
పదములలో కొన్ని ఉటంకించినాను. అసలు తెలుగునుండి తీసుకొన్న పదములు కూడా అనేకములే!
మీ చేయూతకు ధన్యవాదములు.
Reply10hEdited
Nagaraja
Sastry Gollapinni
Reply10h
Nagaraja
Sastry Gollapinni
Cheruku
Rama Mohan Rao శ్రీవైష్ణవులు పారాయణ చేసే ద్రవిడవేదం(దివ్య
ప్రబంధాలు లోని విష్ణువు పేర్లూ, అలానే శైవ వాజ్మయం లోని
పెరియ పురాణంలోని శివసంబంధ,కుమారస్వామీ వినాయకుని పేర్లు
తధ్భవీకరించిన పేర్లే. తమిళ సాహిత్యంలో అతి సుప్రసిద్ధ
మైన
రచనలు రెండూ మణిమేఖలై,
శిలప్పధికారం ఈ పేర్లూ తత్సమాలే.కానీ గడుసుదన మేమంటే మా భాషే
ప్రాచీనమంటూ దబాయింపు.
Reply10h
Cheruku
Rama Mohan Rao
Nagaraja
Sastry Gollapinni garu, మీతో సంపూర్ణముగా ఎకీభావిన్చుచున్నాను.
అగస్త్య మహర్షి వ్రాసినాడని చెప్పుకొనే వారి 'తోల్ కాపియం'
లోని 'కాప్పియం ' కావ్యము
యొక్క తత్సమ రూపమే కదా! అసలు 'తోల్' అన్నమాట
తొలి నుండి పుట్టినదే. వారి 'సంఘం కవుల' రచనలలో అనేకములు తెలుగు పదములే! అన్నది నాతో రైలు ప్రయాణము చేసిన ఒక తమిళ Doctorate
తీసుకొన్న తెలుగు పండితుడు చెప్పిన మాట.
అన్నిటికీ
కారణము మన యువత జడత్వమును ఆశ్రయిన్చినారేమో! మీకు మరొకమారు ధన్యవాదములు.
Reply8h
Nagaraja
Sastry Gollapinni
Cheruku
Rama Mohan Rao కాప్పియం తధ్భవ రూపం మన్న మాట సుస్పష్టం చేసినందుకు
ధన్యవాదాలు.తమిళం ,తెలుగు,కన్నడం
మళయాళం(మణిప్రవాళభాష) ఇవన్నిటికీ ప్రాకృతం ఆధారం అనుకొంటా.వీరనే ద్రవీడభాషకు అది
మూలంకావచ్చు
Reply6h
Cheruku
Rama Mohan Rao
Nagaraja
Sastry Gollapinni garu, నాది చాలా పరిమిత పరిజ్ఞానము. అయినా నాకు
తెలిసినంతవరకు 'ద్రావిడ అన్న శబ్దమును మొట్టమొదట, జగద్గురువులగు శంకరాచార్యులవారు వాడినారు, సందర్భము,
మూడువైపులా నీటిచే పరివేష్టితమైనది అని చెప్పవలసినపుడు. ఆమాటకు
తూర్పున గుజరాతు, పశ్చిమమున బంగాళము వరకు. శంకరుల కాలము
క్రీ.పూ.509-477 అని నిర్ద్వాన్ద్వాముగా నిరూపించినారు
కీర్కోతి శేషులు, వేదమూర్తులునగు కోట వెంకటాచలం గారు. నాటి
ద్రావిడ శబ్దమును నేటి విమర్శకులు తమకనువుగా వాడుకొని నాలుగు ప్రాంతాలకు లేక
నాలుగు భాషలకు పరిమితము చేసినారు.
మీరనుకోన్నట్లు
ప్రాకృతము తెలుగు కన్నడము మరాఠీలకు మాతృక కావచ్చునేమో! అయినా ఈ విషయములో
నిర్ధారించగలిగిన పాండిత్యము నాకు లేదు. తెలుగుకన్నడమునకన్నా ముందుభాష అయినా మొదటి
కావ్యము కన్నడిగులదే! అసలు చిలుకూరు నారాయణవు గారు తెలుగు సంస్కృత జన్యమని
నిరూపించి, తెలుగులోనే తన పరిశోధనను మద్రాసు విశ్వవిద్యాలయమునకు సమర్పించి Doctorate
సాధించిన మొదటి వ్యక్తిగా నిలచియున్నారు.
అల్పమతినగు
నా పరిశీలనలో తమిళము సంస్కృతము కన్నా ఆమాటకొస్తే తెలుగునాకు మూలరూపమగు ప్రాకృతము
కన్నా ముందుది కానేరదు.
సహనముతో
కూడిన మీ స్పందనకు త్రికరణశుద్ధిగా నమస్సులు.
స్వస్తి.
