క వి తా క న్య క
అల్లన ఉల్లము ఝల్లను రీతిన
మెల్ల మెల్లగా పిల్ల తెమ్మెరలు
తాకీ తాకక తాకినట్లుగా సోకీ
సోకక సోకినట్లుగా
మంద గతిన యా మధుర వీవనలు
మనసును హత్తుచు మరులుగొల్పగా
తన్మయమందెడు తరుణమునందున
తలపులు నా మది తలుపు తెరుచుకొని
తేలిక గతిలో తిన్న తిన్నగా
కదలిరాగ కలహంస రీతిలో
తెల్ల తెల్లనౌ తేలిక తెరపై
సునిశితమౌ సూదంటురాయిగా
కలమును వాడుచు కడు మార్దవమున
ఏర్చిపేర్చి నే కూర్చియుంచునెడ
శారద శీతల స్నాతలౌచు యా
భావతతులు కడు పావన మతులై
పైడిహారమున పలురత్నములై
తెరపై జేరగ తీరుబాటుగా
వాడని వీడని తారక తతులై
అంబరమంటుచు అందము నింపగ
నీలాంబరమున నిలచిన రిక్కలు
తళుకులు బెళుకులు కలిసిన కులుకుల
అందము డెందమమంద కందళిత
మధురానంద నిధానము నింపుచు
కవిత సాగెనతి కమనీయముగా
వసంత ఋతువున వన
సదృశముగ
వాణీ వీణా వాదనామృతము రతీ
మన్మధుల రమ్య నర్తనము
నారద తుంబుర నాద కీర్తనము
కాళిదాస కవి కావ్య సారముల
కలబోసినదై కళానిలయమై మద్ర
భావనల మహాదాలయమై
నవ్య భావముల దివ్య వాక్యముల
రమ్య గీతికై రాజిల్లినది
చెరుకు రామ మోహన్ రావు
