సురుచిర హాస్య ప్రభు
R.V. ప్రభు అంటేనే ఇప్పుడు హాస్యానికి మారుపెరై కూర్చుంది అంతర్జాల ముఖపుస్తకములో. అసలు హాస్యములో, R V అంటే 'రస వర్తి' హాస్యరస చక్రవర్తి . ఇపుడు హాస్యమతని వచనానువర్తి. ఆయనది హాస్య ఆర్తి, ఆయన హాస్య స్పూర్తి, ఆయన సంపాదించింది హాస్య కీర్తి, అంటే తన చతురోక్తులవలన కీర్తి.
అసలు ఎప్పుడో వ్రాసిన పెమ్మయసింగన 'పెమ్మయ సింగధీమణి' అన్న మకుటముతో వ్రాసిన పద్యములలో 'పరిహాసము లేని వచః ప్రసంగముల్' కొరగానివి అన్నాడు.తన సుభాషితాలలో కూడా భర్తృహరి కూడా 'భూప సభాంతరాళమున పుష్కల వాక్చతురత్వము' ప్రకృతి జన్య గుణంబులు సజ్జనాళికి అని అన్నారు. ఒక అడుగు ముందుకువేసి కవిచౌడప్ప గారు 'నీతులకేమి ఒకించుక బూతాడక నవ్వు పుట్టదు ధరలో' అన్నారు. ఈవిధముగా హాస్యము సాహిత్యమున, జీవితమున ఎంతో ప్రాధాన్యత సంతరించుకొనింది . అంతటి మహత్తు కలిగిన హాస్యాన్ని తన మాటల పేటలలో దాచి ప్రభు హాస్యములో తన 'ప్రభుత్వము' ను ప్రకటించుకొన్నాడు.
ఇక రచయిత చతురతను గూర్చి ఎంత చెప్పినాతక్కువే. హాస్యోక్తులు వ్రాయుట అంత సులభము కాదు. ఒక ఉక్తికి ఇంకొక ఉక్తికి సంబంధము ఉండదు. దేనికది వేరే. కాబాట్టి వ్రాయుటకు ఎంత భావనా పటిమ అవసరమో ఆలోచించితే అర్థమౌతుంది. అసలు తానూ వ్రాయబోయే హాస్యోక్తికి ఎన్నుకొన్న పాత్రలకు ఔచిత్యయుతముగా పేర్లు పెట్టడమే బహు కష్టము. మరి ఆయన వ్రాసే జోకులలో ఎన్ని క్రొత్తపెర్లు పుట్టినాయో. ఇక ఆయన వ్రాసిన హాస్యోక్తులను ఉటంకించ వలసి వస్తే నేను పుస్తకముఅంతా తిరిగి వ్రాయవలసియుంటుంది. ఆయన జోకుల తోటలో ప్రతిచెట్టుకూ నవ్వుల పువ్వులే.
ఇక 'రవి గాంచనిచో కవి గాంచు నేయ్యడన్' అన్నది పెద్దలమాట. హాస్యోక్తి వ్రాసేటపుడు ఎట్లు నవ్వించవలెనని మాత్రమే రచయిత ఆలోచించుతాడుగానీ వాళ్ళను అవమానించాలి వీళ్ళను అవమానించాలి అన్న సంకుచితత్వముతో ఎన్నటికీ ఆలోచించడు. తన చతురోక్తిని ప్రసవించే వరకు తానూ ఎంత ప్రసవ వేదన పడుతాడో అనుభవించే వానికే తెలుస్తుంది.
చివరిగా నేను తినబోయే వారికి రుచి చెప్పనుకానీ ఈ వంటకము ఎంతో మనసుపెట్టి చేసినది. అది అత్యంత ఆరోగ్యదాయకము. ఎందుకంటే, నా మాటలలో చెప్పవలసి వస్తే :
నవ్వు కలుగజేయు నయనమ్ములకు హాయి
నవ్వు రుగ్మతలను నయము జేయు
నవ్వులేని జన్మ నరజన్మమెట్లిది
రామ మొహనుక్తి రమ్య సూక్తి
ఇంకా ప్రభు హాస్యరసమయమైన అనేక పుస్తకములను వ్రాసి హాస్య ప్రభువుల ప్రభువై విరాజిల్లవలెనన్నది నా ఆశ ఆశంసనము.
తత్సత్.
R.V. ప్రభు అంటేనే ఇప్పుడు హాస్యానికి మారుపెరై కూర్చుంది అంతర్జాల ముఖపుస్తకములో. అసలు హాస్యములో, R V అంటే 'రస వర్తి' హాస్యరస చక్రవర్తి . ఇపుడు హాస్యమతని వచనానువర్తి. ఆయనది హాస్య ఆర్తి, ఆయన హాస్య స్పూర్తి, ఆయన సంపాదించింది హాస్య కీర్తి, అంటే తన చతురోక్తులవలన కీర్తి.
అసలు ఎప్పుడో వ్రాసిన పెమ్మయసింగన 'పెమ్మయ సింగధీమణి' అన్న మకుటముతో వ్రాసిన పద్యములలో 'పరిహాసము లేని వచః ప్రసంగముల్' కొరగానివి అన్నాడు.తన సుభాషితాలలో కూడా భర్తృహరి కూడా 'భూప సభాంతరాళమున పుష్కల వాక్చతురత్వము' ప్రకృతి జన్య గుణంబులు సజ్జనాళికి అని అన్నారు. ఒక అడుగు ముందుకువేసి కవిచౌడప్ప గారు 'నీతులకేమి ఒకించుక బూతాడక నవ్వు పుట్టదు ధరలో' అన్నారు. ఈవిధముగా హాస్యము సాహిత్యమున, జీవితమున ఎంతో ప్రాధాన్యత సంతరించుకొనింది . అంతటి మహత్తు కలిగిన హాస్యాన్ని తన మాటల పేటలలో దాచి ప్రభు హాస్యములో తన 'ప్రభుత్వము' ను ప్రకటించుకొన్నాడు.
ఇక రచయిత చతురతను గూర్చి ఎంత చెప్పినాతక్కువే. హాస్యోక్తులు వ్రాయుట అంత సులభము కాదు. ఒక ఉక్తికి ఇంకొక ఉక్తికి సంబంధము ఉండదు. దేనికది వేరే. కాబాట్టి వ్రాయుటకు ఎంత భావనా పటిమ అవసరమో ఆలోచించితే అర్థమౌతుంది. అసలు తానూ వ్రాయబోయే హాస్యోక్తికి ఎన్నుకొన్న పాత్రలకు ఔచిత్యయుతముగా పేర్లు పెట్టడమే బహు కష్టము. మరి ఆయన వ్రాసే జోకులలో ఎన్ని క్రొత్తపెర్లు పుట్టినాయో. ఇక ఆయన వ్రాసిన హాస్యోక్తులను ఉటంకించ వలసి వస్తే నేను పుస్తకముఅంతా తిరిగి వ్రాయవలసియుంటుంది. ఆయన జోకుల తోటలో ప్రతిచెట్టుకూ నవ్వుల పువ్వులే.
ఇక 'రవి గాంచనిచో కవి గాంచు నేయ్యడన్' అన్నది పెద్దలమాట. హాస్యోక్తి వ్రాసేటపుడు ఎట్లు నవ్వించవలెనని మాత్రమే రచయిత ఆలోచించుతాడుగానీ వాళ్ళను అవమానించాలి వీళ్ళను అవమానించాలి అన్న సంకుచితత్వముతో ఎన్నటికీ ఆలోచించడు. తన చతురోక్తిని ప్రసవించే వరకు తానూ ఎంత ప్రసవ వేదన పడుతాడో అనుభవించే వానికే తెలుస్తుంది.
చివరిగా నేను తినబోయే వారికి రుచి చెప్పనుకానీ ఈ వంటకము ఎంతో మనసుపెట్టి చేసినది. అది అత్యంత ఆరోగ్యదాయకము. ఎందుకంటే, నా మాటలలో చెప్పవలసి వస్తే :
నవ్వు కలుగజేయు నయనమ్ములకు హాయి
నవ్వు రుగ్మతలను నయము జేయు
నవ్వులేని జన్మ నరజన్మమెట్లిది
రామ మొహనుక్తి రమ్య సూక్తి
ఇంకా ప్రభు హాస్యరసమయమైన అనేక పుస్తకములను వ్రాసి హాస్య ప్రభువుల ప్రభువై విరాజిల్లవలెనన్నది నా ఆశ ఆశంసనము.
తత్సత్.
